Gavrilo Rabrenović

Rođen u Beogradu 1980. Još u periodu od 1992-1998. u dramskom studiju Nađe Bulatović, pri pozorištu "Duško  Radović", kroz raznovrstan repertoar, sticao je osnove za upisivanje na FDU.  Krajem 90-ih upisuje MŠ ''Mokranjac'', u klasi prof. Georgi Minova. Paralelno upisuje studije germanistike na Filološkom fakultetu (te italijanski i engleski). Iza sebe ima gotovo četvrt veka profesionalnog pevanja. Kao veoma mlad pevač, nastupajući sa primadonom Gordanom Jevtović-Minov, kao jedinim mentorom, sticao iskustva za poziv operskog umetnika. U tom periodu bio je član Ansambla Vojske ''Binički'', gde je bio sve do 2002., (kada prelazi u operu Narodnog pozorišta).Često su programe koncerata Vojske tih godina vodili bardovi naše dramske scene, tako da je kroz primarnu profesiju, osim u saradnji s glumcima, često delio podijum sa velikanima poput Živana Saramandića, Radmile Bakočević, Jasne Šajnović, Jelene Vlahović...
Sa Suzanom Šuvaković, takođe je imao niz značajnih nastupa, a snimljen je i CD, u izdanju RTS-a. Nemoguće je ne pomenuti imena poput Radoslava Zlatana Dorića i maestra Aleksandra Kolarevića, sa kojima je intenzivno sarađivao i učvrstio buduće korake. Kao stipendista Gete instituta - putovao je kroz Nemačku, i uz usavršavanje jezika, promovisao  kulturu i umetnost Srbije, a u zavičaj donosio aktuelna iskustva iz Nemačke, iznova na polju lingvistike, prevođenja, kao i dramske i vokalne umetnosti. Takođe sa horovima "Branko Cvetković", "Lola" i dr. u gotovo dvodecenijskom nastupanju kroz velike turneje od baroka,preko opere, do filmske muzike dao doprinos dijaspori u svim bitnim evropskim metropolama. Od mnogobrojnih nagrada, najdraža mu je (u Rumi 2005.ustanovljena - i samo tada uručena)- od strane gđe Bakočević - "Za izuzetno umetničko ostvarenje na polju nemačke solo-pesme i starih majstora". Na brojnim koncertima, osim "Lied-a"- solo pesama nemačkih romantičara, istrajava u tome da budu zastupljena operska dela manje poznatog, zapostavljenog repertoara ranog belkanta. Na česte pozive profesora FMU sa različitih katedri, nastupao je intenzivno na koncertima Akademije; izdvaja 2006.godinu, kada je za 250-godišnjicu Mocarta u Beogradu i širom Srbije sa svojim kolegama ponekad imao i do 11 koncerata nedeljno (i matinei i večernji nastupi). Često je, i za publiku, prevodio (osim s nemačkog, i sa italijanskog) sve ono što bi program sadržao. Ta delatnost se zadržala sve do danas, kao i njegova tendencija za decentralizaciju umetnosti, te bi nastupao na desetine puta godišnje, širom Srbije, kroz razne festivale, u saradnji s muzičkim školama, Jugokoncertom, RTS-om, ansamblom ''Binički'' i napokon - Narodnim pozorištem. Posebnu stavku i kuriozitet u svom umetničkom radu čini gostovanje na nizu koncerata na nastupima srpske primadone Jadranke Jovanović, u maltene svim kulturnim centrima Srbije, Republike Srpske.. U tom periodu (2005-2011.), ne samo da je stekao afirmaciju publike, već i superlativne kritike, članova SANU i predavača FMU Novi Sad, Kragujevac, ALU..., kada je, talentovano primenjivavši stečena iskustva proširivao repertoar, umetnički i žanrovski dijapazon i pored opere, uspešno sparingovao veličini poput Jadranke Jovanović - u opereti, mjuziklu, džezu i ostalim sadržajima. Kuriozitet je "džez-opereta" 20-og veka "Bračna agencija", vrlo zahtevno delo, koje do 2006.(Narodno pozorište) nije izvođeno od 1973. A zatim ga je, u novoj postavci (KC Rakovica), upravo sa Jadrankom Jovanović iznova oživeo 2009. U svojoj matičnoj kući ("baritono-brillante") otpevao je uloge u operama "Saloma", "Toska" , "Đani Skiki", "Čarobna frula", "Pepeljuga", "Don Đovani", "Karmen"... i alternacija je prvacima u podelama za druge role. Intenzivan rad na polju prevodilaštva muzičkih dela (nemački i italijanski, engleski), sve to paralelno sa učestvovanjem u repertoaru matične kuće, te saradnjom sa svim dirigentima našeg podneblja, kao i velikim brojem gostujućih renomiranih umetnika - rezultiralo je sa oko 30 objavljenih naslova; ne samo prevoda (libreta opera na repertoaru), već i prepeva, adaptacija, poetizacija: opera, oratorijuma, opereta,  pesama 19-og veka... Takođe, prevođenjem biografija za gostujuće umetnike, simultana prevođenja intervjua za radio i TV. Bio je čak i  asistent reditelja-gosta. (Aida, 2008.). Vršio je i lekturu, rad na izgovoru sa kolegama-solistima (Saloma, u nekoliko obnova, predstava koja je uspešno gostovala u Italiji). Sarađuje sa Filharmonijom, RTS-om, Madlenijanumom, Pozorištem na Terazijama,  Kolarcem, beogradskim muzejima...
Nebrojeno puta se odazivao različitim fondacijama, mnogim humanitarnim manifestacijama, a odnedavno sa istaknutom koleginicom, umetnicom i aktivistkinjom Natašom Tasić učestvuje u bitnim projektima vezanim za boljitak ugroženih širom naše zemlje, što biva medijski praćeno, a podržano i od Vlade, ministarstava, i adekvatnih institucija prepoznato kao patriotski potezi na visini zadatka.