U BIBLIOTECI GRADA BEOGRADA PROMOVISANA MONOGRAFIJA O ŽIVANU SARAMANDIĆU

Monografija o čuvenom srpskom operskom pevaču, jednom od najpoznatijih basova kod nas i dugogodišnjem prvaku Opere Narodnog pozorišta u Beogradu, Živanu Saramandiću, koju je objavilo Javno preduzeće “Službeni glasnik”, promovisana je u ponedeljak 21. decembra u Rimskoj dvorani Biblioteke grada Beograda.
Pred brojnim posetiocima, o knjizi su govorili direktor Izdavačke delatnosti Službenog glasnika Petar Arbutina, primadona i Saramandićeva supruga Milka Stojanović, muzikolog Branka Radović, direktor Muzeja Narodnog pozorišta u Beogradu Dragan Stevović i priređivač izdanja Dušica Milanović.
Monografija o Živanu Saramandiću, koja predstavlja mozaik njegovog života, sadrži stručnu analizu operskih izvođenja proslavljenog basa, osvrt Saramandićevih poznavalaca i prijatelja, esej o ljubavi njegove životne i umetničke saputnice Milke Stojanović, najlepše sačuvane fotografije njegovog života, skice, eseje, delove njegovog života...
Takođe, monografija o ovom velikanu srpske operske scene, koji je preminuo 30. januara 2012. godine u Beogradu, donosi zbirku raznih novinskih članaka, a istovremeno je i čuvar brojnih intervjua, afiša, plakata, programa, repertoara, premijera, feljtona...
U pripremanju građe obimnog arhivskog materijala neophodnog za izradu ove monografije, saradnički je učestvovao i tim Istraživačko-dokumentacionog centra Narodnog pozorišta u Beogradu.
M.B.

Biografija:
Saramandić je rođen 2. aprila 1939. godine u Beogradu.
Zbog bombardovanja, 1941. godine cela porodica se seli u Aranđelovac, rodni grad njegovih roditelja.
Kompletna Živanova familija, i po očevoj i majčinoj strani, bila je veoma muzički obdarena i talentovana, pa je i on u ranoj mladosti zakoračio u svet muzike – još kao učenik aranđelovačke Gimnazije, osniva zabavni orkestar, a bio je i najistaknutiji član hora.
Po povratku u Beograd, kao apsolvent Ekonomskog fakulteta (1962), dobija poziv da peva u velikom varijeteu „Orfeum“, koji je u to vreme bio značajna kulturna institucija.
Prvi korak na putu ka velikim operskim ulogama, bilo je školovanje kod jedne od najvećih operskih pevačica tog vremena, Zdenke Zikove, posle čega polaže audiciju za prijem u Operu, 30. marta 1966, pred komisijom koju su činila velika muzička imena: Čangalović, Danon, Pivnički...
Debitovao je na otvaranju sezone, 21. septembra 1966, u ulozi Kralja Egipta u Verdijevoj Aidi, da bi 14. februara 1968. bio primljen u stalni angažman.
Tokom duge i bogate karije ostvario je niz značajnih uloga basovskog faha u operama Knez Igor (Končak, Galicki), Moć sudbine (Gvardijan), Faust (Mefisto), Nabuko (Zaharija), Seviljski berberin (Don Bazilio), Knez od Zete (Ivo Crnojević), Ernani (De Silva), Don Karlos (Filip, Veliki Inkvizitor), Porgi i Bes (Kraun), Evgenije Onjegin (Knez Grjemin), naslovne uloge u operama Boris Godunov, Ivan Susanjin, Don Kihot...
Ovaj veliki umetnik, gotovo do asketizma posvećen umetnosti, nastupao je na najlepšim i najznačajnijim operskim scenama u svetu, poput Boljšog teatra i Karnegi hola, te na prestižnim scenama u Sofiji, Atini, Budimpešti, Pragu, Varšavi, Kijevu, Odesi, Lenjingradu, Barseloni, Berlinu, Parizu, Dablinu...
Bio je i vrstan interpretator crnačkih duhovnih pesama, a naročito je bio poznat po svojim interpretacijama ruskih narodnih pesama iz repertoara Šaljapina, koje je pevao i u SSSR-u, na više od 500 koncerata.
Dobitnik je velikog broja značajnih nagrada kao i Posebnog priznanja za doprinos kulturi Republike Srbije.
Na sceni je bio do poslednjeg daha – pored tekućeg repertoara, spremao se i za obnovu “Don Karlosa” koji je izveden 4. februara 2012. godine, a nekoliko dana kasnije, 13. februara, trebalo je da ponovo nastupi u solo-recitalu Toržestvo Šaljapinu, koji je godinama pevao na Sceni „Raša Plaović“.