SEĆANjE NA MIRU STUPICU - GLUMICU VEKA, 3. OKTOBRA NA VELIKOJ SCENI

Narodno pozorište u Beogradu, u znak sećanja i poštovanja na slavnu srpsku i jugoslovensku glumicu Miru Stupicu, organizovaće 3. oktobra u 19.30 časova na Velikoj sceni prigodnu svečanost pod nazivom "Sećanje na Miru Stupicu - glumicu veka".
O pozorišnoj divi, te večeri govoriće njene kolege, eminentni umetnici, iz pozorišnih kuća u kojima je ostvarila izuzetnu karijeru, a koja ju je i "krunisala" za glumicu 20. veka.
Prisutnima će se obratiti v.d. upravnika Narodnog pozorišta u Beogradu Dejan Savić, upravnica Jugoslovenskog dramskog pozorišta Tamara Vučković, ambasador Crne Gore u Srbiji i pozorišni reditelj Branislav Žaga Mićunović, dramski umetnici Mira Banjac, Branka Petrić, Renata Ulmanski, Predrag Miki Manojlović i Dragan Mićanović, reditelj Jagoš Marković, muzičar Bora Dugić, nekadašnji direktor Jugoslovenske kinoteke Radoslav Rale Zelenović...
Tom prilikom biće prikazani i inserti iz pozorišnih predstava, filmova i televizijskih serija koji će podsetiti na neke od njenih antologijskih uloga.
Narodno pozorište u Beogradu u kojem je diva počela i završila karijeru, ovim povodom pokreće i inicijativu da se ustanovi nagrada sa imenom slavne glumice.
Istog dana, u 19 časova, u foajeu pozorišta biće predstavljen i deo postavke "Mira Stupica glumica veka", kojim je Narodno pozorište obeležilo 90. rođendan legendarne glumice.
Mira Stupica je bila članica Drame Narodnog pozorišta u Beogradu od 1941. do 1943, potom 1947. godine, a poslednji angažman zajedno sa Bojanom Stupicom, potpisala je 1. septembra 1959. u vreme upravnika Milana Bogdanovića.
Prva uloga u Narodnom pozorištu bila je Druga devojka u predstavi „Đido“ Janka Veselinovića – Dragomira Brzaka koja je u režiji Dušana Radenkovića premijerno izvedena 20. decembra 1941. godine.
Poslednja rola koju je ostvarila u Nacionalnom teatru bila je Stana u predstavi "Stanoje Glavaš" Đure Jakšića, koja je premijerno izvedena 3. oktobra 1979. godine u režiji Gradimira Mirkovića.
Mira Stupica je preminula 19. avgusta u Beogradu, u 93. godini, a ispraćaj za kremaciju održan je četiri dana kasnije na Novom groblju u Beogradu.
Ulaz na prigodnu svečanost "Sećanje na Miru Stupicu - glumicu veka" je slobodan.
M.B.

Biografija:
Glumica velikog talenta i širokog stvaralačkog raspona, koja je obeležila celo razdoblje pozorišnog života u Jugoslaviji posle Drugog svetskog rata, rođena je 17. avgusta 1923. godine u Gnjilanu.
Osim u Narodnom pozorištu u Beogradu, blistavu karijeru gradila je i u Jugoslovenskom dramskom pozorištu u Beogradu i Hrvatskom narodnom kazalištu u Zagrebu. Kao gost, nastupala je na scenama Ateljea 212, Beogradskog dramskog pozorišta, Zvezdara teatra u Beogradu i Crnogorskog narodnog pozorišta u Podgorici.
Raspolažući obiljem prirodnih darovitosti: privlačan, ženstven fizički izgled, topao i sugestivan glas, plastičan i izrazit gest (dodavši im stečene vrline uzornog profesionalca – marljivost i izoštrenu samokritičnost), ona je iskrenom osećajnošću prožela sva svoja ostvarenja. To je činilo njenu glumu i prisnom i sugestivnom, što je doprinelo njenoj velikoj popularnosti kod publike, kojoj nije bilo premca među glumcima širom Jugoslavije u drugoj polovini 20. veka.
U bogatoj galeriji pozorišnih likova koje je ostvarila, izdvajaju se: Puk (San letnje noći, V. Šekspira), Petrunjela (Dundo Maroje M. Držića), Lucijeta (Ribarske svađe, K. Goldonija), Lavrencija (Fuenteovehuna, Lope de Vega), Saša Njegina (Talenti i obožavaoci N. Ostrovski), Danica (Ljubav, M. Đoković), Gruša Vahandze (Kavkaski krug kredom, B. Brehta), Mirandolina (Mirandolina K. Goldonija), Grušenjka (Braća Karamazovi, F. M. Dostojevskog), Viola (Bogojavljenska noć, V. Šekspira), Nastasja Filipovna (Idiot, F. M. Dostojevskog), Ana Karenjina (Ana Karenjina, L. N. Tolstoja), Madam San Žen (Madam San Žen, V. Sardua), Jovana (Sveta Jovana Dž. B. Šoa), Marija (Marija se bori s anđelima, P. Kohouta), Ignacija, (Večeras improvizujemo L. Pirandela), Altana (Tetovirane duše, Gorana Stefanovskog), Živka Nedić (General Nedić, S. Kovačevića), Princeza Ksenija (Princeza Ksenija od Crne Gore, R. Vojvodić)...
Pored neprekidnog prisustva na pozorišnim scenama, ostvarila je više uloga u filmovima i na televiziji. Prvi film, snimila je 1951. godine – Bakonja fra Brne (režija Fedor Hanžeković), a zatim i Stojan Mutikaša (režija, takođe, Fedor Hanžeković), Jara gospoda (režija Bojan Stupica), Hanka (režija Slavko Vorkapić), Dan četrnaesti (režija Zdravko Velimirović), Muški izlet (režija Volfgang Štaute), Roj i delije (režija Mića Popović), Krvava bajka (režija Tori Janković), Doručak sa đavolom (režija Miroslav Antić), Kako umreti (režija M. Stamenković)... Ostvarila je više uloga u TV dramama (Poseta stare dame, Direnmata), a vanserijsku kreaciju dala je ulogom Kike Bibić u televizijskoj seriji "TV bukvar" A. Popovića.
Za svoj izuzetan umetnički doprinos dobila je veliki broj nagrada: Savezna nagrada Vlade FNRJ 1949 godine, zatim Sedmojulska nagrada, Vukova nagrada, Dobričin prsten, dve Sterijine nagrade (za naročite zasluge na unapređenju jugoslovenske pozorišne umetnosti i kulture za ulogu Ksenije u drami Princeza Ksenija od Crne Gore), Orden rada i Orden sa crvenom zastavom, dve Nagrade grada Zagreba, Zlatni medaljon „Ljubiša Jovanović“, Nagrada „Joakim Vujić“, tri Zlatna lovorova vijenca na Festivalu malih i eksperimentalnih scena u Sarajevu, brojne plakete i povelje.
Prva je dobitnica i novoustanovljene Velike nagrade koju dodeljuje Crnogorsko narodno pozorište iz Podgorice.
Za svoja ostvarenja na filmu, nagrađena je Zlatnom filmskom trakom Međunarodnog instituta za kinematografiju SR Nemačke, Zlatnom arenom Festivala jugoslovenskog filma u Puli, Nagradom „Teodora“ na Filmskom festivalu u Nišu.
Za izuzetnu ulogu u seriji "TV bukvar", dobila je diplomu Festivala televizije na Bledu 1969. godine, a naredne godine Plaketu Zlatoroga iz Maribora kao najpopularnija ličnost TV ekrana.
Po mišljenju svojih kolega glumaca, u anketi koju je 2001. godine sproveo list „Večernje novosti“, proglašena je glumicom veka.