SEĆANjE NA BORU GRIGOROVIĆA 6. OKTOBRA U MUZEJU NARODNOG POZORIŠTA

Povodom godišnjice smrti, u četvrtak 6. oktobra u 18 časova u Muzeju Narodnog pozorišta, biće održano sećanje na reditelja Borislava Boru Grigorovića (1928. - 2010.)

O umetniku će govoriti dramaturg Slavko Milanović, teatrolog Raško Jovanović, dramski pisac i teatrolog Radomir Putnik i dramski umetnik Nebojša Dugalić, dok će za video produkciju biti zadužen Petar Antonović.
Ulaz je besplatan.
Dugogodišnji reditelj Narodnog pozorišta u Beogradu Borislav Bora Grigorović, koji je deset godina radio i u sarajevskom Narodnom pozorištu, a ostvario je ukupno više od sto 100 režija, preminuo je 22. septembra prošle godine u Beogradu u 83. godini.
Rođen je 26. aprila 1928. u Trebinju. U dva navrata vršio je dužnost direktora Drame u Narodnom pozorištu u Beogradu, a bio je i član Nacionalne komisije za ITI pri UNESCO-u i pokretač manifestacije “Dučićeve večeri poezije” u rodnom Trebinju. Poslednjih godina bio je profesor režije na Akademiji umetnosti.
Osnovnu školu i gimnaziju je završio u Beogradu, gde je potom studirao istoriju umetnosti na Filozofskom fakultetu i diplomirao pozorišnu režiju na tek osnovanoj Akademiji za pozorište, film i televiziju kod profesora Josipa Kulundžića.
Bavljenje pozorištem započeo je kao glumac - igrao je u dva filma, “Život je naš” i “Svi na more”, a odigrao je i nekoliko uloga u tek formiranom Beogradskom dramskom pozorištu.
U Narodnom pozorištu režirao je Puškinov komad “Don Žuan ili Kameni gost”, kao ispit na trećoj godini studija (1953), a diplomsku predstavu, Goldonijevu “Mirandolinu”, postavio je u sarajevskom Narodnom pozorišu 1954. godine, posle čega je ostao u tom teatru sve do 1964. Za to vreme režirao je 30 predstava.
Potom je prešao u Narodno pozorište u Beogradu, u kojem je ostao do penzije.
Prva njegova beogradska predstava u stalnom angažmanu, Hohutov “Namesnik”, imala je premijeru u januaru 1966. godine. Usledile su “Šteta što je bludnica” Džona Forda, “Posle ljubavi” Milana Đokovića, “Goli mačići” Mirka Miloradovića, “Vožd” Ivana Studena, “Prorok” Žarka Komanina, “Švabica” Laze Lazarevića, “Kolomba” Žana Anuja, “Tašana” Bore Stankovića, “Deca Sunca” Maksima Gorkog, “Kategorički zahtev” Borislava Pekića, “Strah i dana Nadežde Mandeljštam” Predraga Perišića, “Dom Marije pomoćnice” Ivana Cankara, “Uspomene Sare Bernar” Džona Marvela, “Kako mogu da te čujem kad voda teče” Roberta Andersona, “Pat ili igra kraljeva” Pavela Kohouta, “Pobratim” Novice Savića...
Mnoge od tih predstava su imale izuzetno dug scenski vek, a “Koštana” Bore Stankovića igrana je kao kultna predstava na sceni Narodnog pozorišta u Beogradu punih 14 godina, oko 300 puta.
Grigorović je režirao i u Šapcu, Mostaru, Zrenjaninu, Užicu, Pirotu, Banja Luci.., te u Nemačkoj i Rumuniji.
Među brojnim nagradama i priznanjima su Plaketa Narodnog pozorišta u Beogradu, Šestoaprilska nagrada grada Sarajeva, Nagrada “Jovan Bata Putnik”...
M.B.