Izvođenjem „Kavalerije rustikane“ dirigovao gost iz Italije Alberto Veronesi, mecosopran Željka Zdjelar debitovala u ulozi Santuce

Jednočinom operom Pjetra Maskanjija „Kavalerija rustikana“, izvedenoj 20. aprila na Velikoj sceni, dirigovao je gost iz Italije Alberto Veronesi, koji je u poslednje vreme čest i rado viđen gost Opere Narodnog pozorišta. 

U ulozi Santuce debitovala je mecosopran Željka Zdjelar, rolu mladog seljaka Turidua pevao je tenor Dušan Plazinić, a kočijaša Alfija - bariton Aleksandar Stamatović. 

Uloge su ostavrili i Dubravka Filipović (Mama Lučija) i Ivana Živadinović (Lola). 

U predstavi je učestvovao Orkestar i Hor Opere Narodnog pozorišta.

Koncertmajstor je bila Edit Makedonska, a šef Hora Đorđe Stanković.

„Kavalerija rustikana“, za koju su libreto prema Vergiju napisali Tađoni-Toceti i Menaski, premijerno je izvedena 21. januara 2006. godine, a režiju Ivana Stefanutija preneo je Mateo Maconi.

Ova opere praizvedena 1895. godine, a čija se radnja odvija u selu na Siciliji, krajem 19. veka, donela je „pravu” i ”uverljivu“ -  istinitu priču iz naroda, o sicilijanskim seljacima i tako utrla put novom pravcu u operskom stvaralaštvu pod nazivom verizam. 

Maestro Veronesi bio je gost Opere Narodnog pozorišta i 24. aprila, kada je dirigovao izvođenjem Verdijevog "Trubadura".
M.B. 

Alberto Veronesi (Alberto Veronesi)
Rođen je u Milanu, gde je i diplomirao klavir, komponovanje i dirigovanje na Konzervatorijumu „Verdi“. Tokom studija je osnovao Orkestar „Gvido Kanteli“, koji i sada radi pri Konzervatorijumu.

Bio je umetnički i muzički direktor Festivala „Pučini“ u Tore del Lagu (1998), stalni umetnički i muzički direktor Sicilijanskog simfonijskog orkestra Palerma (2001–11), umetnički direktor Filharmonijskog orkestra Teatra u Bolonji (2008), stalni muzički direktor Fondacije „Petrućeli“ u Bariju (od 2011), muzički direktor Operskog orkestra Njujorka (2011–16), prvi „zapadnjak“ na mestu umetničkog direktora i muzičkog direktora Opere Velikog teatra Tianjina u Kini (2012–16).

Dirigovao je poznatim orkestrima, kao što su: Bečka filharmonija, „Mađo muzikale“ u Firenci, Orkestar Teatra La Feniče u Veneciji, Nemački operski orkestar u Berlinu, Orkestar Teatra „Mone“ u Briselu, Orkestar Akademije „Santa Ćećilija“ u Rimu, Filharmonijski orkestar Teatra u Bolonji i Orkestar Teatra „San Karlo“ u Napulju.

Značajni nastupi (izbor): Uskršnji festival u Salcburgu i proslava Dana Svete Ćećilije na Festivalu „Firentinski muzički maj“ (sa Orkestrom „Gvido Kanteli“); Kavalerija rustikana i La Navarraise u Karnegi holu (2010);  svetska premijera opere Fabija Vakija Lo Stesso Mare u Bariju (2011); koncert sa Orkestrom Fondacije „Petrućeli“ u Linkolnovom centru (2011, povodom proslave 150 godina postojanja italijanske zajednice i proslave Kolumbovog dana); svetska premijera Mameli, Leonkavala, u Teatru „Vitorio Emanuele II“ (2011); Andre Šenije u Njujorku, u Dvorani „Ejveri Fišer“, sa Robertom Alanjom u naslovnoj ulozi i sa više od 3000 izvođača (2013); Toska na Festivalu „Pučini“ (2013)...

Zvanični je dirigent nemačke izdavačke kuće „Gramofon“, u okviru koje neguje repertoar XIX i početka XX veka. U okviru projekta „Verizam“, od  2006. je snimio: produženu verziju Pučinijeve opere Edgar sa Plasidom Domingom, album Povratak Pučinija sa Bečkom filharmonijom (Domingo i Violeta Urman), „živo“ izvođenje Prijatelja Frica u Operi u Berlinu (Angela Georgiju i Robert Alanja), La Nuit de Ma sa Orkestrom bolonjskog teatra (Domingo i Lang Lang), operu Mediči (Danijela Desi i Domingo), Fedoru sa Orkestrom la Monea (Domingo i Angela Georgiju).

Dobitnik je Nagrade „Abiati“ italijanskog Udruženja muzičkih kritičara, za produkciju Boema (2003).