Sanjao sam da sam se probudio

Reč pisca

Napisao sam komad o pozorištu, o tome koliko i kome ono znači, a kome ne, o njegovoj društvenoj poziciji, subverzivnosti, sjaju i bedi, o onome što je u njemu lepo i ružno, o strasti koja ga stvara i obesti koja ga razara, o umetničkoj sujeti i bezrezervnoj ljubavi, o snazi onih koji u njega veruju i koji mu se daju čak i kada mu ne veruju, o teatarskim utilitaristima i duhovnicima... O svim onim dragim (i ne tako dragim) pozorištnicima koji su prošetali kroz moj život u teatru i ostavili beleg, sa kojim valja živeti, a sanjati. 
Čitav život sam sanjao da sam se probudio. I još uvek sanjam...
Dramu sam pisao sa ambicijom da bude što vernije ogledalo naše pozorišne stvarnosti. I svaka sličnost sa onom drugom, ovozemaljskom stvarnošću je – namerna. 

Željko Hubač

Reč reditelja

Rijetki su tekstovi domaćih pisaca koji se bave pozorištem; „Sanjao sam da sam se probudio“ je jedan od njih. Željko Hubač je kroz kaleidoskopsku dramsku strukturu postavio tekst otvorene forme koji pokreće mnoge umjetničke dileme, autorske i izvođačke, o teatru danas, u društvenom, socijalnom, estetskom, etičkom i egzistencijalnom smislu. Žanrovski disperzivan tekst koji kroz dramaturgiju snova omogućava rediteljsko-dramaturšku nadgradnju, autorefleksivnost cjelokupnog saradničkog (autorskog) i glumačkog tima gdje nam je omogućeno da se igramo, prepoznajemo sopstvenost kao dio fragilnog pozorišnog sna. 
Trudili smo se da u interpretaciji Hubačeve drame publici pokažemo teatar kao društveni događaj, urbani ritual koji treba da otvara bolna i tabuizirana pitanja, da pruža doprinos umjetničkoj i društvenoj emancipaciji; kao prostor socijalnog dijaloga, mjesto različitosti i otvaranja receptivnog horizonta za nepoznato i drugačije. I na kraju, nastojali smo pokazati da i u teatarskom deiluzionizmu ima književne i scenske ljepote, svojevrsne utopije pozorišnog prostora kao paralelnog svijeta u kojem mi kao akteri proživimo dobar dio našeg životnog vijeka. Jer, na kraju krajeva, vjerujemo da teatar to sve jeste, i treba da bude; da nijedan umjetnik ne smije izgubiti nadu da njegova predstava može promijeniti tok stvari na bolje. To je nekako i definicija humanizma. Sigurno da mnoge važne i dobre predstave iz istorije pozorišta nisu mijenjale svijet, niti društvene i političke okolnosti, ali zato jesu pojedince u publici. I to je dovoljno za teatar kao jedan od civilizacijskih stubova.
Dino Mustafić

Reč dramaturga
Pozorišni proces na tekstu „Sanjao sam da sam se probudio“ Željka Hubača predstavljao je retku priliku da se kroz jedan domaći, savremeni dramski tekst istraži granica između stvarnosti i pozorišta – pozorišta ne samo kao umetničkog oblika već i institucije, sa svim svojim idiosinkrazijama, lepotama i banalnostima. Otvorenost forme koju je tekst zadao kroz okolnost sna je bila plodno tle za dekonstrukciju pozorišnog mehanizma i preispitivanje različitih tema pozorišta: pitanje tretmana ženskih likova u domaćoj dramaturgiji, načina na koji su umetnici u realnom životu platili cenu za svoju umetnost, pitanje cenzure i autocenzure, i na kraju birokratije (i birokratizacije) pozorišta.
Intervencije na tekstu bile su rezultat improvizacija i radioničarskog rada sa glumcima i autorskim timom. Svaki segment procesa bio je prožet laboratorijskim pristupom, gde smo iznova istraživali i preispitivali svaki aspekt dramskog predloška, ali i ličnog pozorišnog isksustva – primera radi, arija o pozorištu sa početka predstave napisana je na osnovu snova i životnih iskustava glumaca. Metateatralnost koju tekst već sam nudi i formom i sadržajem, težili smo da dovedemo do kraja i kroz inscenaciju, da ponudimo multiperspektivnost na pozorišni svet koji tekst oslikava, da osvetlimo i arhetipove i stereotipe na koje se tekst naslanja, bilo da ih već i sam preispituje, ili pak ne problematizuje dovoljno. Spoj stvarnosti i teatralnosti omogućio je jedinstvenu sinergiju, koja je u koncu izražena u jednom eklektičnom pozorišnom izrazu između stvarnosti i drame, jave i sna. 
Đorđe Kosić

Željko Hubač rođen je u Tuzli, 1967. godine, a odrastao je u Zenici i Leskovcu. Kao inženjer elektrotehnike i apsolvent beogradskog Prirodno-matematičkog fakulteta, upisao je Fakultet dramskih umetnosti u Beogradu, gde je diplomirao 1996. na odseku Dramaturgija.
Njegovi dramski komadi su do sada 51 put premijerno izvedeni u profesionalnim pozorištima u Srbiji, Bugarskoj, Hrvatskoj, Bosni i Hercegovini, Japanu i Rusiji. Predstave rađene po njegovim dramama bile su u selekciji više od 50 domaćih i međunarodnih pozorišnih festivala i osvojile su više od 70 nagrada. Za dramske tekstove Željko Hubač je nagrađivan 11 puta u zemlji i inostranstvu. Drame su mu prevođene na engleski, nemački, ruski, bugarski, poljski i japanski jezik. Kao dramaturg je radio u značajnim teatrima u Srbiji i regionu. Profesionalno se bavi i pozorišnom režijom. 
Autor je većeg broja realizovanih televizijskih emisija, četiri igrane TV serije, jedne TV drame i jednog dugometražnog igranog filma.
Pisao je pozorišnu kritiku za dnevni list „Danas“. Objavljivao je teatrološke eseje u domaćim i inostranim časopisima. Član je Udruženja pozorišnih kritičara i teatrologa Srbije. Dugogodišnji je novinar i kolumnista, osnivač je "Pozorišnih novina" Narodnog pozorišta, čiji je glavni urednik bio od 2008. do 2018. godine. Član je NUNS-a.
Bio je urednik izdanja Muzeja pozorišne umetnosti Srbije i pozorišnog časopisa „Teatron“, osnivač i Glavni urednik Izdavačke delatnosti Narodnog pozorišta u Beogradu i dramaturg Srpskog narodnog pozorišta u Novom Sadu. Od 2014. do 2018. bio je vršilac dužnosti direktora Drame Narodnog pozorišta u Beogradu. Trenutno radi kao dramaturg u Narodnom pozorištu u Beogradu.

Dino Mustafić rođen je u Sarajevu, gdje je diplomirao na Akademiji scenskih umjetnosti, Odsjek za režiju, te Komparativnu književnost na Filozofskom fakultetu u Sarajevu. 
Režirao u mnogim pozorištima i gradovima kao sto su: Pariz, Sofija, Bratislava, Beograd, Novi Sad, Zagreb, Tirana, Trst, Skadar, Ljubljana, Novi Sad, Subotica, Skoplje, Priština, Podgorica, Rijeka, Split, Maribor, Nova Gorica, Podgorica, Cetinje, Bar... Predstave su mu izvođene u mnogim evropskim gradovima, kao i u Americi, Africi, Aziji, izvođene na raznim jezicima, osvajale nagrade na brojnim domaćim i internacionalnim festivalima i gradovima kao što su: Meksiko Siti, Kairo, Aleksandrija, Rim, Firenca, Venecija, Madrid, Barselona, Frankfurt, Minhen, Bogota, Bratislava, Oslo, Beč, Toronto, Gvadalahara, Pariz, Nica, London, Stokholm, Istanbul, Sibiu, Varna, Vratsa, Blagoevgrad, San Hoze, Budva, Rijeka, Udine, Zagreb, Novi Sad, Subotica, Budimpešta, Nikšić, Beograd, Ljubljana, Skoplje, Bursa, Modena, Solun, Šijen, Ulan Bator, Kisinjev....
Predstave su mu višestruko nagrađivane na mnogim internacionalnim, regionalnim i nacionalnim festivalima, dok je predstava Helverova noć Kamernog teatra 55 ušla u istoriju bosanskohercegovačkog pozorišta kao najnagrađivanija po broju internacionalnih priznanja. 
Režirao je više od 100 predstava klasičnih i savremenih pisaca.
Snimio je više dokumentarnih filmova („Pista života“, „Neka bude svjetlosti“, „Čudo u Bosni“...) sa kojim je bio na zapaženim festivalima dokumentarnog filma (Montreal, Amsterdam, Istanbul, Zagreb, Beograd.....) potom i dugometražni igrani film „Rimejk“ (svetska premijera na Roterdam film festivalu 2003. – uvršten  među pet najboljih filmova festivala), zatim prikazan na više od 40 međunarodnih festivala i nagrađen u Minhenu i San Francisku. Poslednji dokumentarni film „Transforming Tomorrow“ prikazan i nagrađen na AJB DOK festivalu u Sarajevu u septembru 2020. i osvojio Gran pri na Grin Montegro Int Festu u avgustu 2021. godine.
Od januara 2003. do decembra 2005. je bio Umetnički direktor drame Narodnog pozorišta Sarajevo. 
Predavač je na ASU(Akademiji Scenskih Umjetnosti). 
Nalazio se na čelu najstarijeg pozorišnog festivala u regionu, Internacionalnog festivala MESS od 1997. do 2016. koji je obnovio nakon opsade Sarajeva sa svojim timom saradnika. Osnivač je MESS Teatra – Scena Mess i MESS Dens Kompani. Od avgusta 2021. je direktor Narodnog pozorišta u Sarajevu.