Napoli
po koreografiji Ogista Burnonvila

Ples može, uz pomoć muzike, da se uzdigne do visina poezije. S druge strane, uz višak „akrobacije“, on može da se svede na prosto glupiranje. Takozvane „teške“ figure mogu izvesti nebrojeni igrači, ali privid lakoće mogu dosegnuti samo retki i odabrani.
Ogist Burnonvil

OGIST BURNONVIL (21. avgust 1805 – 30. novembar 1879) danski balet-majstor i koreograf. Bio je sin Antoana Burnonvila, igrača i koreografa koji se obučavao kod francuskog koreografa Žan Žorža Novera, i nećak Žuli Alis de la Fej, rođene Burnonvil, iz Švedskog kraljevskog baleta. Rođen je u Kopenhagenu, Danska, gde se njegov otac nastanio. U početku se obučavao kod svog oca, a kasnije je studirao kod italijanskog koreografa Vinćenca Galeotija u Kraljevskom danskom baletu u Kopenhagenu i u Parizu kod francuskog igrača Ogista Vestrija. Nakon studija u Parizu, još kao mladić, Ogist postaje solo igrač u Kraljevskom danskom baletu u Kopenhagenu. Od 1830. do 1877. bio je koreograf ove nacionalne kuće, za koji je osmislio više od 50 baleta kojima se i danas dive zbog njihove veselosti, lakoće i lepote. Inspiraciju je nalazio u severnjačkoj književnosti (bio je prijatelj slavnog Hansa Kristijana Andersena). Njegovi baleti su smešteni u različite sredine, od Danske do Italije, Rusije i Južne Amerike, a najpoznatiji su: Silfide (1836), Napoli (1842), Konzervatorijum (1849), Kermes u Bružu (1851) i Narodno predanje (1854). Samo nekoliko njegovih baleta je sačuvano, kao što su njegova verzija Silfida i Napoli, koji se i dan danas izvode na mnogim scenama. Osmislio je jedinstveni stil igre u baletu, danas poznat kao „Burnonvilova škola“. Bio je reformator muške plesne tehnike, stvorivši značajne muške uloge u doba kada su balerine dominirale scenom. Igrači koje je obučavao bili su opšte poznati po izvanrednim skokovima („balon“). Autor je priručnika za baletske pedagoge „Koreografsko Sveto pismo“, objavljenog 1861, u čijem naslovu se reflektuju Burnonvilova sklonost ka religiji i njegovo uverenje da je ples duhovni poziv. Njegov rad postaje poznat van Danske tek posle Drugog svetskog rata, zahvaljujući, između ostalog, i dužim turnejama koje je Kraljevski balet posle 1950. imao u mnogim zemljama, među kojima su i SAD. Njegov uticaj na razvoj baletske umetnosti je i danas snažan. Škola Kraljevskog danskog baleta u Kopenhagenu i dalje podučava igrače njegovoj tehnici, a na repertoaru ovog nacionalnog baleta često su Burnonvilove originalne koreografije.
Prema: artsalive.ca/en
en.wikipedia.org
www.networkdance.com

BRUS STAJVEL je međunarodno priznat koreograf i pedagog. U toku svoje karijere, bio je umetnički direktor Državne opere u Bernu u Švajcarskoj, Baleta u Hong Kongu, korejskog Univerzal baleta i najzad Baleta Nevade, gde je radio duže od decenije. Balet u Hong Kongu i Univerzal balet, su se pod njegovim vođstvom razvili u jake i međunarodno priznate ansamble, i doživeli svoja prva gostovanja u Americi i Evropi, a Balet Hong Konga bio prvi umetnički ansambl iz te zemlje koji je gostovao u Kini. Kao umetnički direktor, Stajvel je proširio repertoar Baleta Nevade za 30 novih baleta – 13 gostujućih koreografa i 17 baleta u sopstvenoj koreografiji, a publici su bili najdraži njegovi Krcko Oraščić, Petar Pan, San letnje noći i Dobra vremena. Stajvel često gostuje kao pedagog u trupama širom sveta, kao što su: holandski Dans teatar, norveški Nacionalni balet, mađarski Narodni balet, Narodni balet Portugalije, Državne opere u Berlinu, Pekinški balet, Šangajski balet, Bat-Dor iz Izraela, Nacionalni institut Istanbula i brojne plesne škole u Japanu i Americi.