Na Sceni "Raša Plaović" premijerno izvedeno Nušićevo "Sumnjivo lice", u režiji Andraša Urbana

Nova verzija komedije “Sumnjivo lice” Branislava Nušića, u adaptaciji i režiji Andraša Urbana, premijerno je izvedena 21. juna na Sceni „Raša Plaović“.
U ovom komadu koji se bavi političko-društvenim odnosima jedne sredine uloge su ostvarili Slobodan Beštić (Jerotije Pantić), Nela Mihailović (Anđa), Suzana Lukić (Marica), Pavle Jerinić (Vića), Nikola Vujović (Žika), Hadži Nenad Maričić (Milislav), Nebojša Kundačina (Tasa), Miloš Đorđević (Aleksa Žunjić), Anastasia Mandić (Gazda Spasa, Gazda Miladin), Bojan Krivokapić (Đoka) i Dragan Nikolić (Josa).
U predstavi učestvuju muzičari Irena Popović Dragović, Nikola Dragović i Ivan Mirković.
"Sumnjivo lice" je poznata Nušićeva komedija koja govori o policijskom samovlašću tokom režima Obrenovića. Ona živopisno ilustruje policijsku vlast u unutrašnjosti i pokazuje svu njenu ograničenost i birokratsku zatucanost. Takođe, to je i satirična slika metoda policijskog sumnjičenja i gonjenja, a u suštini, govori o bezvlašću koje izbija iz samovolje policijskih organa i datog im punog ovlašćenja da građanstvo mogu da terorišu bez odgovornosti.
Policijski činovnici su oličenje birokratskog ponašanja u kome nema ničeg ljudskog i Nušić se grohotom smeje toj birokratiji. Ona sporo misli, u njoj se život mehanizovao. Ljudi zahvaćeni njome zauzeti su svojom ličnošću, svojim interesima i profitima, te gube realan odnos prema životu i stvarnosti.
Zaplet je vodviljski i vezan za dva pisma, službeno i ljubavno. Ljubavna priča podstiče glavni zaplet i umeće se u njega u ključnim i najzanimljivijim trenucima.
Nušić vešto manipuliše informacijama i postiže snažnu dramsku ironiju, najjaču u onom trenutku kada je publika više informisana od junaka, to jest kada ona zna da je kao sumnjivo lice uhapšen verenik kćeri policijskog kapetana Jerotija Pantića, Đoka.
I u ovom komadu Nušić ističe vitalizam negativnih junaka jer oni uvek žele više i smatraju da im je sve dozvoljeno. S druge strane u njihovom šarmu i duhovitosti prepoznajemo nušićevski optimizam.
Urbanovo polazište za tumačenje "Sumnjivog lica", bila je lična i društvena paranoja koja se pojavljuje u ovom komadu, koji je slavni srpski komediograf pisao između 1887. i 1888. godine.
On se u predstavi bavi stalnim stvaranjem takozvanog neprijatelja, preko čega jedna zajednica, čiji je legitimitet prilično sumnjiv, ili može da se dovede u pitanje, pokušava da se održi. Stvaranjem tog neprijatelja istovremeno dolazi i do afirmacije određenih sila, koje drugačije ne bi mogle postojati.
Urban potencira tri bitne Nušićeve karakteristike - ljude na vlasti, kao što je sreski kapetan Jerotije, zatim beskrupuloznost sa kojom likovi ono negativno plasiraju kao pozitivno i vitalnost onog negativnog u čoveku, koji pritom nema tu spoznaju o sebi.
Publika u prepunoj sali dugo je aplaudirala i, uz uzvike "bravo", pozdravljala glumce koji su nekoliko puta izlazili na bis.
Uz reditelja, koji je i scenograf predstave, autorski tim činili su Molina Udovički Fotez (dramaturg), Kata Đarmati (dramaturg i saradnik reditelja), Marina Sremac (kostimograf), Irena Popović Dragović (kompozitor), Ljiljana Mrkić Popović (lektor) i Jasna Saramandić (asistent scenografa).
Izvršni producent je Milorad Jovanović, organizator Nemalja Konstantinović, inspicijent Sandra Žugić Rokvić, sufler Danica Stevanović, dok je Martina Vranjić organizator na praksi.
Bila je ovo peta premijera "Sumnjivog lica" u Narodnom pozorištu u Beogradu, u kojem je i praizvedeno 29. maja 1923. godine.
Naredna postavka je urađena 14. marta 1938, potom 7. oktobra 1960. i poslednja 25. novembra 1984. godine.
M.B.